Voor de hoeveelste keer er vandaag de jaarlijkse toertocht Oud Verlaat werd verreden weet ik niet, maar dat het een traditie is, is duidelijk. Omstreeks juli-augustus komen de vragen van de motormaatjes naar het moment waarop de toertocht weer wordt gereden. Na overleg binnen de toercommissie werd er besloten dit jaar op zaterdag 7 september de tocht te houden. Teus Maasland had zijn oog laten vallen op een mooie tussenstop, de zogenaamde Maeslantkering bij Hoek van Holland. Na overleg met zijn collega Ton Boudewijn werd de bestemming definitief bepaald. Beiden beseften wel dat het niet makkelijk zou zijn een tocht samen te stellen die volledig binnen de Randstad gereden zou worden. Nadat door Teus Maasland twee keer de route was “voorgereden”, werd de route geschikt bevonden om met de complete motorbende te gaan rijden. Daarna kon Ton Boudewijn gaan starten met de inschrijvingen. Op zaterdag de 7e verzamelden zich zo’n 25 motoren (en ruim 30 personen) om weer een aantal kilometers toe te voegen aan de imposante motorgeschiedenis. Trouwens, “ het aantal personen is niet belangrijk, maar of we het naar ons zin hebben”, zeiden Teus en Ton in koor. Om half negen werden we dus bij de Vierkap ontvangen. Natuurlijk met een goede bak koffie of thee en uiteraard mergpijpen (want deze knotsen kun je met goed fatsoen geen mergpijpjes noemen) en stroopwafels. Cal Boudewijn stond al vroeg achter de bar en Ton Boudewijn was druk met regelen. Ook moest hij Bram Mannekes nog van een motor voorzien. Een motor uitlenen aan Bram vraagt toch wel veel van je incasseringsvermogen. Het pakte gelukkig goed uit. De maandagavondbende was er natuurlijk, maar ook motormaten die we eigenlijk alleen tijdens de toertocht zien, gaven weer acte de presence. Leuk om jullie allemaal weer te zien! Nadat Ton ons het programma had duidelijk gemaakt en uiteraard er vooral op wees voorzichtig te rijden, vertrokken we rond half tien. Nadat we aan het eind van de Vlietkade de Rottekade opdraaiden, werden we opgeschrikt door een vliegend voorwerp dat ons nauwlettend in de gaten hield. Toen we van de schrik waren bekomen bleek dat Hans de Vroedt en Jan van Woerden een “ drone “ in de lucht hadden hangen die elke vorm van roekeloos rijgedrag genadeloos op film vastlegde. Ik denk dat Wim Speksnijder wachtte tot dit technisch vernuftig speeltje uit het oog was verdwenen, want even daarna werd ik met huiveringwekkende snelheid rechts ingehaald door Wim. Het is dat hij altijd zo netjes rijdt, want anders…
Er volgde een prachtige route door het groene land en via Leiden, Voorschoten, Den Haag belandden we in Scheveningen, waar we natuurlijk weer een stevige bak koffie nuttigden, maar nu met een appeltaart en verse slagroom. Rob van Dooren wees ons de plek waar hij zijn boot altijd te water laat als ze gaan zeevissen (sterk spul , dat Fischermans friend), Kees van Veelen vertelde dat hij het toch wel eens moeilijk heeft als hij een snoezig stel jonge beverratten moet laten verdwijnen en Wicher Norder kon niet uit zijn woorden komen, omdat hij het zo geweldig vond om nu eens met een grote groep motor te rijden. Je ziet hoe emotioneel je wordt op zo’n dag. Ook Teus Maasland had aan zee last van een bijzonder filosofisch moment (zie foto), waar hij in gedachten verzonken, helemaal alleen, naar het ruime sop aan het staren was. Toen we Teus ruw uit zijn droom hadden wakker geschud was het tijd om via Kijkduin en het Westland naar Hoek van Holland te rijden, waar we de (Teus) Maeslantkering konden bekijken. Na een film over de aanleiding (watersnoodramp 1953), de bouw en werking van deze stormvloedkering genoten we van een voedzame lunch en kregen we daarna een rondleiding op het terrein van dit prachtige stukje “ waterbouw”. Iets waar we trots op kunnen zijn. We hebben ook prachtige foto’s gemaakt. Het viel alleen op dat Adrie Nieuwland wel erg vaak zijn hoofd voor de camera draaide. Is hij werkelijk zo fotogeniek? Vlak voor de aankomst bij de stormvloedkering kreeg Rob van Dooren acuut last van zijn rug, omdat zijn motor volgens zijn eigen zeggen “ plotseling van de ene helft naar de andere helft van zijn band overschoot” en met alles wat in hem zat het gevaarte van zo’n 400 kilo overeind hield. Olivia van Dooren was er van te voren maar heel snel afgesprongen. Wordt Rob wat te oud voor zo’n zwaar kaliber motor? Misschien nog een bredere band, dan hoef je helemaal niet meer te sturen…
Onderweg dook er regelmatig een Porsche op, die we dan opeens allemaal moesten inhalen. Hier kregen we te maken met een camera, waar we in elk geval niet van hoefden te schrikken. Waar ik wel van schrok was de bliksemschicht in de persoon van ene Gerwin Lettink, die op zijn BMW voorbij schoot met een snelheid die ik niet voor mogelijk hield. “Logisch toch” zei hij, “ een koppel van 160 NM en 160 PK verklaart alles!”.
Na het bezoek aan de stormvloedkering vervolgden we onze route over mooie, landelijke wegen naar Maassluis en via het pontje naar Rozenburg langs Heenvliet, Zuidland, Poortugaal, Rhoon en Barendrecht. Elke keer weer zien we hoe mooi ons land is. Ook relatief dichtbij.
Het viel allemaal best wel mee, als het gaat om de rijdiscipline. Buiten een paar traditiegetrouwe strakke wheelys van Bert Visser en Kees van Veelen hield iedereen zich braaf aan de verkeersregels… Oh nee, op 1 persoon na. Bram Mannekes wilde perse het eerst terug in Oud Verlaat zijn en pakte het fietspad in plaats van de autoweg. Hij was als eerste terug en niet lang daarna arriveerden we allemaal in goede gezondheid bij de Vierkap, waar Pleun Nieuwland natuurlijk weer haar gevulde eieren had klaar staan en we in een lekker zonnetje nog wat stonden na te soezen. Ik wil een ieder bedanken voor deze mooie dag, ik heb van jullie genoten en hopelijk zien we elkaar volgend jaar weer. Nog mooie motorkilometers toegewenst en veilig weer thuis. Tenslotte natuurlijk ook weer een compliment aan Teus Maasland,(de rit), Ton Boudewijn (de manus van alles), Kees van Veelen (voor de financiën) en Hans de Vroedt voor de filmbeelden. Ik verheug mij er nu al op.
Was helemaal toppie de motor rit.Ik hoop volgend jaar weer mee te mogen rijden, Ik had me ook aangemeld voor volgend jaar naar de moesel in duitsland. MVG Eric Voeten. ejvoeten@casema.nl