Oud Verlaat, 25 augustus 2012.
Beste mensen,
In de week voor 25 augustus, de dag waarop onze jaarlijkse motortoertocht door ons kikkerlandje gepland stond, was het weer niet om over naar huis te schrijven. Teus en Ton hebben een hoop in de hand, maar het weer, dat lukt nog net niet. Ik moet zeggen dat ik mij normaal gesproken niet zoveel aantrek van een beetje regen of storm. Sporten (lees voetballen) onder dergelijke omstandigheden is juist geweldig, maar motorrijden ligt mij niet zo onder natte omstandigheden. Ik hoopte dat alles nog ten goede zou keren, maar de weersvoorspellingen, buienradars en andere technische hulpmiddelen leverden onafgebroken de gehele week een nat weerbeeld op.
Het zag er naar uit dat ik dit jaar niet op mijn brommer… mee zou gaan en dat was heel spijtig. Temeer ook, omdat tijdens onze sleutelmomenten bij Teus op maandag er flink wat kritiek was gelanceerd op mijn… tweewieler, laat ik het maar noemen. Ik wilde toch wel laten zien dat zo’n brommer prima mee kon komen. Het gaat natuurlijk te ver om een alom gerespecteerd merk als Suzuki zo te kort te doen, maar ik geloof dat er geen redden aan is. Het is Ducati, BMW of helemaal niks, volgens een aantal ervaren bikers… In het hedendaagse geweld stelt een Intruder 750 cc natuurlijk niets voor, maar laatst was mijn hele dag goed toen Willeke mij zag komen aanrijden op de Vlietkade en vroeg of ik op de motor van Rob aan het rijden was. Blijkbaar is optisch gezien het verschil tussen een 1800 en een 750 niet zo groot. Wat heb ik gelachen toen Willeke haar onschuldige vraag stelde.
Maar goed, nu weer terug naar de toertocht. Vrijdagnacht besloten om niet mee te gaan. Jammer, want met pijn in het hart moest ik mijn motormaatjes Rob, Kees en Ton nu alleen laten gaan. Het minste wat ik kon doen is de club bij vertrek in elk geval even uitzwaaien en een veilige thuiskomst wensen. Hond Ghaida in de auto (die zou ik dan gelijk uitlaten bij de plas) en op weg naar de Vierkap, waar toch weer een respectabel aantal tweewielers de weergoden zouden gaan trotseren. Het was zo goed als droog en dat viel alles mee. Onverwacht beende Kees op mij af en drukte mij een filmcamera in de hand. Voordat ik de vraag kon stellen wat de bedoeling was zei hij: “ jij gaat filmen vandaag, Bas”. Ik begreep niet wat de bedoeling was, maar al snel werd mij duidelijk gemaakt dat Hans niet achterop bij Kees mee zou gaan, maar met de Porsche en dan zou ik kunnen filmen. Dat leek mij wel een interessant alternatief, geen last van de regen en toch op pad. Snel even naar huis gereden, de hond afgezet en als een speer weer terug, want de motoren waren al aan het ronken. Rond negenen vertrokken een kleine 25 motoren op weg naar het oosten.
Het voordeel van de Porsche was direct duidelijk, we konden die bikers met gemak bijhouden. Nog even snel terug om de regenbroek van Rob op te halen en net na de Brienenoordbrug hadden we de groep al weer in het vizier. Na een uur rijden kwamen we in de buurt van het plaatsje Cothen en werden we getrakteerd op overheerlijke pruimentaart met verse slagroom en ik moet zeggen “verse slagroom is een must voor elk zich zelf respecterend restaurant”. Na een bak heerlijke koffie of thee vervolgden we onze weg richting Arnhem. Het filmen was wel een belevenis. Met de gordel over de schouder omgekeerd op je knieën in de Porsche, pak je aardig wat wind. Natuurlijk lokte die scheurende Porsche haantjesgedrag uit en de ene na de andere wheely werd op de film gezet. Bert en Kees spanden de kroon en gaven mij de beleving dat ik bezig was met de filmopnamen van een nieuwe stunt van Evel Knievel.
Hans gaf aan dat het filmen ook makkelijker kon en hij toverde een bijzondere camera tevoorschijn, die we op een statief konden plaatsen en waarmee we op allerlei manieren konden filmen: boven de auto naast de auto. Onze reis vorderde gestaag en het weer viel alleszins mee. Heel weinig regen, dus de top kon bijna de hele dag open blijven. De meeste druppels waaiden letterlijk over de cabrio heen. Al met al ben ik zeer benieuwd naar het uiteindelijke film/foto resultaat.
Plotsklaps moesten we echter vol in de remmen. Teus had een scherpe bocht iets te optimistisch aangesneden en hij eindigde in de zandbak naast de weg. Binnen 30 seconden stond de motor weer, waren het zand uit de mond en oren van Teus verdwenen en konden we zonder problemen verder. Dat noemen ze dus met de schrik vrijkomen. Gelukkig kende Teus de weg goed, want hij was hier vorig jaar ook al geweest…
Het doel van de tocht was het plaatsje Brummen en dan met name The Galery. Een bijzondere showroom, waar meer dan 350 old timers staan te glimmen in een prachtig, drie verdiepingen tellend gebouw en alles is te koop. Felrode Ferrari’s, Alfa Romeo’s, stijlvolle Jaguars en Amerikaanse achtcilinders. De automobiel geschiedenis kwam tot leven. Heel indrukwekkend om dat allemaal onder 1 dak te zien. We werden verwacht door de medewerkers van The Galery, want er stond een prima lunch klaar, waarna we opnieuw nog eens alle vierwielers konden bekijken.
Zoals zo vaak tijdens de jaarlijkse toertocht: de terugreis verloopt aanzienlijk sneller dan de heenreis en zo ook dit jaar. Bij terugkomst stond er het nodige te drinken klaar bij Teus in de werkplaats. Al met al zoals altijd een geslaagde dag en we hopen volgend jaar weer op mooi weer, dat dan wel van te voren bekend is. Deze dag had ik niet willen missen, want samen met Hans een stel jonge honden op de motor filmen en fotograferen is ook een belevenis. Teus en Ton weer bedankt voor de organisatie. Het was weer prima, op naar 2013.
Bas van Hamburg