Oud-Verlaat – Op 28 maart 2009 stapten Thea Kennepohl en Bernard Mulder, van de Rottekade 15, op de fiets voor de reis van hun leven. Ruim twee jaar later kwamen ze met ‘hoofden vol indrukken en erva­ringen’ weer huiswaarts waar ze een warm welkom kregen van familie en vrienden.

“We waren aan het wandelen in Italië en hadden zo’n heerlijk’ vrij’ gevoel, maar ook de neiging verder te wan­delen”.

Weer terug op het werk kwam de vraag op tafel `wat zou je doen als je een miljoen zou winnen?’. Daar wisten we het antwoord wel op: de rugzak mee en wandelen door Nieuw-­Zeeland vertellen Thea en Bernard. Het plan  kreeg steeds meer vorm en toen duidelijk werd dat er voldoende geld op de bank stond om een grote reis te gaan maken besloten ze: we gaan niet wandelen, maar pak­ken de fiets! Daarvoor moest Thea haar baan als zorgmanager vaarwel zeggen en ook Bernard zette een punt achter zijn werk als ontwerper van kleine apparaten. “We kochten een goede fiets en werden lid van de Club van Wereldfietsers. Daar kregen we heel wat ervaringen en tips mee voor onze reis:”

Op de pedalen

Alles hadden we bij ons voor onder­weg; inclusief eten en drinken voor één tot twee dagen: Voor we aan de grote tocht begonnen reden we, eerst proef naar en in Duitsland; met elk 25 kilo aan bagage op de heenweg en 20 op de terugreis. Toen waren we klaar voor vertrek. We hadden een route gemaakt vanuit huis naar India met de afspraak dat we daar verder zouden beslissen over de rest van de reis.” Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Griekenland, Turkije; de eerste periode was er een van vlakke routes om aan zowel de fiets als de omstandigheden te wen­nen, maar in Griekenland kwamen de eerste heuvels en bergen. In Turkije ontmoeten we een Turkse gids en hij vertelde vol enthousiasme over de geschiedenis, cultuur en bezienswaardigheden van Turkije. We hadden eerst gepland om door alle landen te fietsen maar door de enthousiaste verhalen veranderde we het plan. We gaan de landen bezoeken en zullen daar de culturele hoogtepunten gaan bezoeken, dus in elk land maken we een rondje. Door dit besluit zouden we waarschijnlijk niet alle landen kunnen bezoeken die we gepland hadden maar het voelde voor ons veel beter en het gaf ons ook rust.

Toen we in het oosten van Turkije aangekomen waren was het onrustig in Iran dus besloten om daar maar wat later heen te gaan. We waren erg benieuwd naar het land, de cultuur en hoe de mensen daar leefde in een Islamitische republiek.

“We vlogen vanuit Turkije naar Kirgizië en maakten een trektocht te paard van zes dagen. Verder via Oezbekistan en weer gevlogen naar Iran. Daar zijn we twee maanden gebleven, 1 maand gefietst en 1 maand met het openbaar vervoer de historische steden bekeken. In die tijd was het erg onrustig op de grens van Iran en Pakistan; daar konden we niet zelf fietsen. En dus werd het plan aangepast en vlogen we naar Dubai en verder naar India waarvoor we een visum voor zes maanden hadden.”

Mensen ontmoeten

We reden geen rechte lijn door het land, maar genoten van de mensen die we onderweg ontmoetten. “We werden overal gastvrij ontvan­gen. We konden overal slapen en eten en stonden verbaasd over de enorme gastvrijheid. Daardoor hebben we veel bezoeken afgelegd en ontzettend,veel gezien van de landen zelf. We fietsen door India van noord naar zuid en ervoer dat elk district zijn eigenheid heeft. Ook reisden we een stuk met de trein richting Calcutta en we deden een trekking in Sikkum, gelegen in het noorden van India.”

Van Calcutta ging het via de lucht naar Thailand waar het op dat moment net heel onrustig was in de hoofdstad Bangkok. “Er werd volop geschoten en dat waren dan ook spannende dagen. We zetten koers richting Maleisië en Singapore en besloten verder te gaan via Java en Bali om daar het vliegtuig te pakken naar Australië.

“Tot 500′ kilometer van Darwin (Catherine) was het erg heet, zo’n 45-47 graden. We besloten een auto te huren en genoten vervolgens van centraal Australië wat meer dan de moeite waard was. Het rode centrum van Australië was begroeid met grassen, bloemen en planten daar het voorheen geregend had, een hele speciale ervaring om te zien hoe mooi de natuur is na periodes van intense droogtes. Vervolgens vlogen we naar het noordoosten en pakten daar de fiets weer op. We hebben 2 keer 500 kilome­ter gefietst daar onze tijd in Australië afliep. De eerste gedeelte door Table-land; een stukje Australië wat erg veel op Ierland lijkt ook qua weer met het verschil dat de regen niet koud aanvoelt. Toen de laatste kilometers naar Brisbane. In Brisbane verbleven we een paar dagen bij een echtpaar waarvan de vrouw oorspronkelijk Nederlandse was. In Australië en Nieuw-Zeeland zijn we veel ‘oud-Nederlanders’ tegen gekomen die in deze landen meer mogelijkheden zien en genieten van de ruimte en het ongedwongene. In Brisbane zijn we overgestoken naar een vriendin in het Nieuw-Zee­landse Christchurch, inmiddels voor velen bekend door de aardbevingen daar. Na een kleine twee maanden rond gereden te hebben en intens genoten van het Zuidereiland namen we de boot naar het Noordereiland. We fietsten verder over het Noordereiland in een rechte lijn naar Auckland

Veilig

In veel landen waren we een beziens­waardigheid. Soms had men nog nooit eerder een toerist gezien! We hebben ons geen moment onveilig gevoeld tij­dens de vele ontmoetingen onderweg; we gingen altijd uit van positief denken, doen en werken. We genoten van de natuur en de cultuur van elk land, maar ook van de vele leuke contacten en van zaken die op een andere dan voor ons gebruikelijke wijze werden geregeld. Je bent een reiziger, je wordt gastvrij ontvangen en krijgt overal vers eten wat voorhanden is; we heb­ben uitsluitend gastvrijheid ontmoet.

Aanvullend: In landen als Thailand en Maleisië was men wel gastvrij, maar daar was men aan buitenlanders gewend,  en draaide het al snel om geld.

We hadden met elkaar afgesproken: we blijven maximaal twee jaar onderweg, maar als we het genoeg vinden gaan we naar huis. “Het feit dat we zo lang zijn wegge­bleven zegt genoeg over de beleving. We hebben enkele leuke herinneringen meegebracht (onderweg opgestuurd), maar eenmaal thuis moesten we wel erg wennen. We waren een vreemde in ons eigen huis. Na een paar weken waren we weer een beetje gesetteld en gaat nu het ‘gewone’ leven weer verder. De reis die we nu gemaakt hebben was echter eenmalig en daar moest bovendien vooraf ontzettend veel voor worden geregeld en georga­niseerd. We gaan zeker nog een keer, maar dan een kortere periode.

Een greep uit onze foto’s

[Show as slideshow]

Wil je meer over onze ervaring weten bezoek dan onze website. Nog aanwezig tot ca jan 2012.

http://voor-en-tegen-wint.traveljournal.net/